مقاومت آنتی‌بیوتیک یا مقاومت به آنتی‌بیوتیک (مقاومت باکتری‌ها به پادزیست‌ها)، یعنی میکروب‌های بیماری‌زا که برای مبارزه با آنان آنتی‌بیوتیک استفاده می‌شوند، با جهش ژنی نسبت به این داروها مقاومت پیدا کنند و نسل‌های جدیدی به وجود بیایند که نتوان با آن‌ها مبارزه کرد. این نوع مقاومت به توانایی میکروب‌ها مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها، انگل‌ها و قارچ‌ها برای مقاومت در برابر اثرات داروهایی که در ابتدا برای کشتن آن‌ها یا مهار رشد آن‌ها طراحی شده بودند، اشاره دارد. از مهم‌ترین عوامل این نوع مقاومت دارویی، مصرف خودسرانه یا بیش از حد آنتی‌بیوتیک‌ها است. این پدیده کل جامعه انسانی را به خطر می‌اندازد به طوری که خطر آن را به تروریسم تشبیه کرده‌اند. مقاومت باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌ها یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که سلامت انسان عصر مدرن را تهدید می‌کند. الکساندر فلمینگ پنی سیلین را در سال ۱۹۲۸ به صورت اتفاقی کشف کرد ولی این دارو تا سال‌های دهه ۱۹۵۰ مورد استفاده همگانی قرار نگرفت.

 راهکارهای جلوگیری و کنترل گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی در جامعه:

- آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های ویروسی مثل سرماخوردگی و آنفلوآنزا نقشی ندارند. بنابراین در صورت بروز این بیماری ها از پزشک تقاضای تجویز آنتی بیوتیک نداشته باشید.

- آنتی بیوتیک ها را فقط با دستور پزشک مصرف کنید.

- آنتی بیوتیک تجویز شده را تا آخر مصرف کنید و دوره درمان خود را کامل کنید.

- هرگز آنتی بیوتیک های خود را برای استفاده بعدی ذخیره نکنید یا آنها را با خانواده یا دوستان به اشتراک نگذارید.

- همیشه به توصیه‌های پزشک و داروساز خود در مورد نحوه مصرف درست آنتی بیوتیک ها توجه کنید.

- سعی کنید با رعایت اصول بهداشتی فردی و جمعی از ابتلا به عفونت ها پیشگیری نمایید.

راهکارهای کاهش خطر ابتلا به عفونت میکروبی:

 با شستن مرتب دست ها، آماده سازی بهداشتی غذا، مصرف آب سالم و بهداشتی، پرهیز از تماس نزدیک با افراد بیمار، انجام رابطه جنسی ایمن و به روز نگه داشتن واکسن ها از بروز عفونت جلوگیری کنید.

واحد آموزش سلامت بیمارستان امام خمینی(ره) استهبان